Hroničar i proučavalac istorije vranjskog kraja i juga Srbije Bane Dimić priredio je feljton o istaknutim oficirima i podoficirima Kraljevine Jugoslavije poreklom iz Vranja. Dimića čitaoci sigurno pamte kao kopriređivača feljtona o istorijatu vranjskog tenisa (zajedno sa Miloradom Đorđevićem Bondetom), koji je takođe objavljen na našem portalu.
Piše: Bane Dimić
Major Ranko Stošić nosio je nadimak Ježa, kao i svi Stošići.
Završio je Vojnu akademiju NSVA 1935. godine u Beogradu.
Posle Aprilskog rata, odbija da se preda Nemcima i odlazi u ilegalu.
Unapređen je u aktivnog pešadijskog potpukovnika 1944. godine.
Njegova dva rođena brata su se prezivala Jovanović: Dr Toma (1899-1987), pariski đak i poznati predratni malariolog i Đorđe.
Kapetan Borivoje Manić bio je komandant Požeške brigade Gorski štab 126, koja je bila u sastavu Požeškog korpusa. Zatim je bio komandant Gorskog štaba 19, od avgusta 1942. do 18. maja 1943. godine.
General Dragoljub Mihailović 10. marta 1943. godine izdaje naredbu o osnivanju škole komandosa.
Komandant te škole bio je pukovnik Dragoslav Pavlović.
On obaveštava generala: "Ova velika grupa komandosa, bila je prosto idealna. Oni su me oduševili tako da je prvobitna vest na mene porazno delovala".
U ovoj grupi su bili major Lila Marjanović, stari gerilac i oficir koji je imao možda najviše borbi i susreta sa partizanima, potpukovnik Era Jovanović, takođe stari gerilac, kapetan Borivoje Manić, takođe stari naš član i vrlo dobar i borben oficir, kapetan Mitić, stari gerilac koji je neprekidno vodio borbu na Vlasini, Kosanici i Jablanici, kapetan Gajić, koji je više puta prelazio u Srem i radio u Mačvi i Posavini, kapetan Jovan Stefanović, takođe odličan gerilac i mnogi drugi.
Major Jovan S. Stevanović i kapetan Borivoje Manić ponovo deluju kao komandosi đenerala Mihailovića 5. marta 1945. godine.
Posle prelaska Drine i prebacivanja u Srbiju, na jednom ostrvu rukavca reke Drine, partizani su imali jednu desetinu boraca.
Tu partizansku desetinu je razoružao kapetan Manić, a da nije ni metak ispalio. (N. Milovanović - “Kroz tajni arhiv Udbe”).
Njegov rođeni brat Andrija Manić bio je vazduhoplovni poručnik.
Stradao je u Beogradu novembra 1944. godine.
Drugi brat Janaćko Manić poginuo je kao pripadnik JVO.
Bivši kapetan JVO Borivoje Manić ubijen je 1986. godine na jednom parkingu u južnom Čikagu.
Njegovo raskomadano telo nađeno je u gepeku automobila.
Manić je u trenutku ubistva imao 72 godine.
(nastaviće se)
