Piše: Bane Dimić
Jovan (Petra) Zrnić rođen je 1870. godine u Bosni, u selu Bistrica na Kozari u blizini Prijedora, a jedan deo inžinjerske karijere proveo je na službi u Vranju, počev od 1911. godine.
Otac mu je bio sveštenik kao i svi njegovi preci preklom iz Hercegovine.
Prvi iz te porodice, koji je došao iz Bosne i završio bogosloviju u Pećkoj Patrijaršiji, zvao se Đorđe.
Kada je 1905. godine umro njegov otac, Jovan nije smeo da ode u Bosnu, budući da se tamo vodio kao vojni begunac, jer nije hteo da služi austrijsku vojsku.
Kada je došao u Srbiju u početku je radio kao šegrt, a kasnije vredno učio, pa je tako postao inženjer i osnivač inženjerske dinastije Zrnić.
U Beogradu je završio tehnički odsek beogradske Velike škole.
Prvi inženjer u porodici, oženjen učiteljicom Natalijom, Zrnić je dobio šestoro dece, naravno svi su bili inženjeri.
Najstariji sin Predrag, rođen 1904. godine, u penziju je otišao kao redovni profesor Arhitektonskog fakulteta u Beogradu.
Po njegovim projektima izgrađeno je šezdesetak javnih stambenih zgrada širom Jugoslavije.
Za projekat i realizaciju Prve ženske (sada Pete beogradske) gimnazije na Tašmajdanu odlikovan je Ordenom Svetog Save.
Porodica Zrnić imala je 27 članova, od kojih 21 inžinjera, što je verovatno jedinstveno u svetu.
Jovan je upoznao svoju suprugu Nataliju u kući njenih roditelja 1897. godine, kao mlad inženjer dok je radio na izgradnji pruge Mladenovac - Miševa.
Bio je inženjer 1905. godine na izgradnji pruge Paraćin - Zaječar.
Službovao je zatim u Ćupriji, gde je radio na osiguranju Morave od poplava.
Godine 1911. radio je u Šapcu na pruzi Šabac - Prnjavor - Koviljača.
U Šabac je došao iz državne službe, kao samoupravni inženjer u okrugu.
Te iste 1911. godine dobio je premeštaj u Vranje, gde je živeo sa porodicom sledeće četiri godine.
Do Prvog svetskog rata stanovali su u Pašinom konaku.
U Vranju je radio kao okružni inženjer.
Juna 1911. godine radio je na prosecanju puta između Pržara, Pljačkovice i Krstlovice.
Februara 1912. godine obeležio je put od Vlasotinca do Crne Trave.
Zrnić je preminuo 31. oktobra 1918. godine i sahranjen je u Vranju.
Spomenik mu je podignut na Šapranačkom groblju 1934. godine, po projektu njegovog sina Predraga.
Ovaj spomenik u obliku ogromnog krsta nalazi se odmah po ulasku u groblje i privlači pažnju svojom jednostavnošću.
Valja napomenuti da je njegova supruga Natalija vodila vrlo zanimljive dnevničke beleške u kojima se osvrnula na život u tadašnjem Vranju.
Kasnije je njihova ćerka objavila te beleške u knjizi pod naslovom Natalija.
(Podaci korišćeni iz knjige Natalija - dnevnički zapisi Natalije Matić Zrnić (1880-1956)“, priredila i dopunila arh. Olga Popović Osmjanski)
